Utagawa Hirosige

Ο Ουταγκάουα Χιρόσιγκε (ιαπωνικά: 歌川広重‎) 1797 – 1858 είναι ένας από τους σημαντικότερους Ιάπωνες καλλιτέχνες της τέχνης ουκίγιο-ε. Είναι επίσης γνωστός ως Αντο Χιρόσιγκε (安藤広重) και με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ιτσιγουσάι Χιρόσιγκε. Ο Χιρόσιγκε γεννήθηκε το 1797 ανατολικά του κάστρου του Έντο στην περιοχή Γιαέσου (σημερινό Τόκυο). Ο πατέρας του, Αντό Τζεν'εμόν ήταν κληρονόμος του τίτλου Ντοσίν των Σογκούν. Ήταν αξιωματούχος της πυροσβεστικής υπηρεσίας που προστάτευε το κάστρο του Έντο. Η οικογένεια του Έντο ζούσε μαζί με άλλους 30 σαμουράι στους στρατώνες με ένα φτωχικό μισθό. Ο Ο Χιρόσιγκε ακολούθησε το επάγελμα του πατέρα του και έγινε και αυτός πυροσβέστης. Ο Χιρόσιγκε διδάχτηκε στο περιβάλλον αυτό από ένα πυροσβέστη την Κινεζική τέχνη ζωγραφικής Κανό. Ως χαμηλόμισθος πυροσβέστης αναγκάσθηκε να καταφύγει στη τέχνη για να καλύψει τα έξοδα διαβίωσής του. Ο μύθος λέει ότι ο Χιρόσιγκε αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης του ουκίγιο-ε όταν είδε τα έργα του Χοκουσάι. Ο Χακουσάι δημοσίευσε το γνωστότερο του έργο 36 απόψεις του όρους Φούτζι το 1832 τη χρονιά που ο Χιρόσιγκε αποφάσισε να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στην ζωγραφική. Το 1806 κατάφερε να δημιουργήσει μια μινιατούρα παράσταση που αποτελεί άθλο για την ηλικία του. Ξεκίνησε μαθητευόμενος στον φίλο του Οκαχίμα Ρινσάι που του δίδαξε την Κινέζικη τέχνη Κανό. Στη συνέχεια στην ηλικία των 15 (το 1811) προσπάθησε ανεπιτυχώς να εισέλθει στη σχολή Ουταγκάουα του φημισμένου Ουταγκάουα Τογιοκούνι. Κατάφερε όμως να γίνει δεκτός από τον Ουταγκάουα Τογιοχίρο που του απένειμε τον τίτλο Ουταγκάουα μόλις μετά από ένα χρόνο μαθήτευσης στη σχολή του. Ο Χιρόσιγκε αργότερα πήρε το καλλιτεχνικό όνομα του δασκάλου του Ιτσιγουσάι Χιρόσιγκε. Ο Χιρόσιγκε περιόρισε τη θεματολογία των έργων του σε τυπικά θέματα ουκίγιο-ε όπως σε γυναίκες (μπιτζιν-γκα) και ηθοποιούς του θεάτρου Καμπούκι (γιακασάε). Η καλλιτεχνική του φήμη εδραιώθηκε το 1833-1834 όταν δημιούργησε τη σειρά 53 σταθμοί του Τοκάιντο. Κατάφερε να κυριαρχήσει στην τέχνη αφισών τοπίων και να δημιουργήσει μία καινούργια τάση τέχνης στην Ιαπωνία, με τα μικρού μεγέθους ταξιδιωτικά έργα του. Το 1856 εργάστηκε με τον εκδότη Ουόγια Εικιτσι και εφηύρε μια νέα τεχνική ζωγραφικής, τόσο με την διαβάθμιση των χρωμάτων που χρησιμοποιούσε στα έργα του όσο και με την προσθήκη της χρωστικής μίκα που έδινε μια ιριδίζουσα, παραμυθένια όψη στα έργα του. Επίσης χρησιμοποίησε πρώτος κόλλα που αναμείγνυε κατάλληλα με τα χρώματα, ώστε αυτά να δίνουν μια πιο φανταχτερή διάσταση στις χρωματικές απεικονίσεις του. Το έργο του 100 διάσημες απόψεις του Έντο, που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του, φημίζεται για αυτές ακριβώς τις χρωματικές αρετές.